Γερουλάνε οι Χιώτες Περιμένουν Μία Απάντηση και 42.000 Ψυχές ζητούν Ανάπαυση !!!

Γερουλάνε ακόμη να απαντήσεις στην Νομαρχιακή Σύμβουλο Χίου, Ισαβέλλα Μπουρνιά, η οποία ήδη με επιστολή της προς σε εσένα ζητά την παρέμβασή σου για να αναρτηθεί ο  πίνακας στο νέο Βυζαντινό Μουσείο.

Έτσι για να ξέρεις μιλάμε για το πιστό αντίγραφο της Σφαγής της Χίου, του διάσημου Γάλλου Ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά.Ο εκπληκτικός αυτός πίνακας προκάλεσε, τότε, συγκίνηση και αποτροπιασμό για τις κτηνωδίες των Τούρκων, σε βάρος των κατοίκων της Χίου.

Δώσε μία απάντηση ρε Νιονιο!!!!!

Ρε ομορφάντρα Υπουργάρα εχουν περάσει και οι Εκδηλώσεις για την επέτειο της απελευθέρωσης της Χίου (11η Νοεμβρίου 1912) και την ενσωμάτωσης με την Ελλάδα,και εσύ ακόμη δεν πήρες θέση.

προ τι αυτό Νιόνιο;

πάμε Προς εξαφάνιση του πίνακα της Σφαγής της Χίου;

πάμε για να ξεχάσουμε μνήμες;

πάμε για να καλμάρουμε τα Γκαρτάσια απο απέντατη;

η Πάμε να Να υλοποιήσουμε μια επιθυμία των Εβραιών, διότι ο πίνακας αυτός θύμιζε ένα παλιό προπατορικό  αμάρτημα αυτών με τους  Χίωτες;

 Σχολιάζοντας ο Μάμουκας, ό.π., σελ. 314, την απάνθρωπη και ατιμωτική συμπεριφορά των Εβραίων στο πτώμα τον απαγχονισθέντος μητροπολίτη Πλάτωνα, το οποίο τους είχε παρα­δοθεί, παρατηρεί: "Των Εβραίων των προ χρόνων ευρισκομένων επάνω εις την Χίον η μανία ήτο απερίγραπτος. Η επιθυμία ην είχον ακούοντες και βλέποντες τας καθ' ημέραν σφαγάς των χρι­στιανών ήτον αχόοταστος και ηύχοντο να μην ήθελε διασωθή κανείς... και μάλιστα κατά τον Μητροπολίτου ηνχοντο να τοις παραδοθή από την διοίκησιν ζωντανός, δια να τον μεταχειρι­σθούν καθώς ήθελον εκείνοι ως ουχί μίαν ή δύο φοραίς, αλλά καθ' ημέραν τονς άκουα να λέγουν". Βλ. και Πάσκουα(Ολανδός πρόξενος το 1822), Ημερολόγιο, ό. π., σελ. 89.

294. Ο Πάσκουα, ένθ. ανωτ., σελ. 89 κάνει λόγο για 300 περίπου Εβραίους, και προφανώς α­ναφέρεται και στις δύο μαζί αυτές ομάδες.

295. Πρβλ. Βλαστού, Α., ό.π., σελ. 201-202:"... αλλού επωλούντο ως κτήνη γυναίκες και παι­διά δι' ολίγην τιμήν εις τονς Τούρκους, Μώρους, Εβραίους και άλλους πολλούς ανθρωποκαπή-λονς": για τη δράση αυτή των Εβραίων βλ. και Castanis, Chr., ό.π., σελ. 41.

Χιώτες , ντροπή!!!

Δεν Μπορεί να ξεχαστεί η κτηνωδία αυτή ,είναι Ντροπή για τους χιλάδες σφαγιασθέντες 
Ο Βαχίτ (Ο Τότε Τοπικός Διοικητής) στα Απομνημονεύματα του αναφέρεται στα εκατέρωθεν θύματα, κατά τις επιχειρήσεις των Τουρκικών δυνάμεων στη Χίο, και τονίζει εμφαντικά ότι απέναντι σε 600 Τούρκους νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες έχει να αντιτάξει:
"Απίστους ιερείς, επισήμους αντάρτες κεφάλια... 1.109
Περασμένους από το μαχαίρι.............................25.000"
Ο Βαχίτ δηλαδή ανεβάζει το συνολικό αριθμό των σφαγιασθέντων σε 26. 109. Όμως αυτός ο αριθμός περιλαμβάνει εκείνους και μόνον τους φονευθέντες των οποίων τα κεφάλια προσκομίστηκαν στο Βαχίτ, προκειμένου να κα-ταβάλει στους σφαγείς την αμοιβή και τα δώρα για κάθε κεφαλή. Δεν περιλαμβάνει εκείνους που φονεύθηκαν χωρίς να προσκομιστούν οι κεφαλές τους• εκείνους που πέθαναν από την πείνα, την επιδημία, τον πνιγμό, τις κακουχίες και τα τραύματα• καθώς επίσης τα βρέφη και τις γυναίκες που φονεύθηκαν ή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βρήκαν το θάνατο. Τέλος, δεν περιλαμβάνει και τους 700 αιχμαλώτους που βρίσκονταν στην Τουρκική ναυαρχίδα και φονεύθηκαν μαζί με τους επιβαίνοντες Τούρκους κατά την ανατίναξη της 
Ότι τα θύματα ήταν πολύ περισσότερα των αναφερομένων από το Βαχίτ μπορεί να εξαχθεί και από το γεγονός ότι οι 40 και πλέον χιλιάδες Τούρκοι που εισέβαλαν στη νήσο:
1. Είχαν, πέραν από τη ρητή εντολή των ανωτέρων τους, το θρησκευτικό και φυλετικό μένος και πάθος να εξοντώσουν αδιακρίτως τα θύματα τους.
2. Βρήκαν τους κατοίκους άοπλους και ανυπεράσπιστους και επί πλέον εύκολη λεία λόγω του μη αναμενόμενου κατάπλου του Τουρκικού στόλου αρχι¬κά, και των ψευδών διακηρύξεων αμνηστίας στη συνέχεια- της αιφνίδιας και α¬προσδόκητης επίθεσης κατά των μαστιχοχώρων έπειτα• και της μαζικής συρροής, τέλος, των θυμάτων στα παράλια εν αναμονή πλοίων διαφυγής.
3. Έδρασαν, σχεδόν επί τετράμηνο, ανενόχλητοι, διατρέχοντας και ερευνώντας όλη τη νήσο, της οποίας η έκταση και η μορφολογία του εδάφους δεν επέτρεπε την απόκρυψη και διαφυγή στους κατοίκους.
4. Δεν άφησαν ζωντανούς στη νήσο πλην των ελαχίστων εκείνων τους οποίους δεν κατόρθωσαν, παρά την εξονυχιστική τους έρευνα, να ανεύρουν.
5. Είχαν οικονομικό συμφέρον - στοιχείο που αποτελούσε το κύριο κίνητρο συμμετοχής στις επιχειρήσεις της Χίου - να φονεύσουν όσο το δυνατόν περισ¬σότερα θύματα, προκειμένου να προσκομίσουν τις κεφαλές τους και να λάβουν τη σχετική επιχορήγηση.
Με δεδομένο δε ότι οι ως άνω 40 και πλέον χιλιάδες των ένοπλων Τούρκων είχαν και τη φιλοτιμία, και το ζήλο, και την ευχέρεια, αλλά επιπροσθέτως και το συμφέρον της θανατώσεως θυμάτων, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι το σύνολο των τελευταίων δε θα ήταν μικρότερο του συνόλου των θυτών τους.
Η ως άνω υπόθεση ενισχύεται από την πληροφορία που μας παρέχει ο Gordon281 ότι κατά την επίθεση εναντίον της πόλεως και μόνον φονεύθηκαν 9.000 άτομα κάθε ηλικίας και φύλου. Αν όμως ο αριθμός αυτός ανταποκρίνε¬ται στην πραγματικότητα - και δεν έχουμε λόγους να αμφιβάλλουμε γι' αυτό, λαμβάνοντας υπόψη όσα προαναφέραμε για την απόβαση των Τούρκων και τη δράση τους στην πόλη -, τότε είναι λογικό να υποθέσουμε περαιτέρω ότι τα θύ¬ματα των σφαγών στα Καμπόχωρα και την Κεντρική XCo δε θα ήταν λ ιγότερα του ως άνω αριθμού των 9.000. Και τούτο διότι, πρώτον, όσοι βρίσκονταν σ' αυτούς τους τόπους - κάτοικοι και φυγάδες από την πόλη και τις λοιπές κατε¬στραμμένες ήδη περιοχές - ήταν πολλοί- και, δεύτερον, οι σφαγές είχαν την αυτή ή και μεγαλύτερη ένταση, λόγω της συνεχούς επαύξησης των επιτιθεμένων. Με αυτά, επομένως, τα δεδομένα τα θύματα της πόλεως, των Καμποχώρων και της Κεντρικής Χίου θα μπορούσαν να υπολογιστούν συνολικά στις 18.000 περίπου"84. Σε αυτά τα θύματα πρέπει να προστεθούν οι φονευθέντες στα Μαστιχόχωρα, οι οποίοι - αναλογικά με τα θύματα της πόλεως - θα μπορούσαν να ανέρχονται στις 10.000 τουλάχιστον, αν ληφθεί υπόψη ότι κατά την αιφνιδιαστική επίθεση στα χωριά αυτά ο αριθμός των κατοίκων τους ήταν πιθανόν να ανέρχεται στους πλέον των 25.000285. Επίσης πρέπει να προ¬στεθούν και όσοι φονεύθηκαν στα Βορειόχωρα, οι οποίοι σαφώς θα ήταν περισσότεροι των ως άνω 10.000, δεδομένου ότι στη Βόρεια Χίο και ιδίως στα ΒΔ παράλια της είχε καταφύγει και το σύνολο σχεδόν των διωκομένων, που είχαν επιζήσει των σφαγών, από την πόλη και την Κεντρική Χίο.
Αν οι ως άνω υποθέσεις μας είναι ορθές, καθώς και εκείνες για 117.000 συνολικό Ελληνικό πληθυσμό, 23.000 διαφυγόντες και διασωθέντες, και 52.000 αιχμαλώτους, τότε ο συνολικός αριθμός εκείνων που φονεύθηκαν ή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βρήκαν το θάνατο, κατά τη διάρκεια των σφαγών, πρέπει να ανέρχεται τουλάχιστον στις 42.000 ψυχές. Με βάση δε, περαιτέρω, τα αριθμητικά δεδομένα που προαναφέραμε και αφορούν τα θύματα της πόλε¬ως και της Κεντρικής Χίου αφ' ενός και των Μαστιχοχώρων αφ' ετέρου, οδη¬γούμαστε στο συμπέρασμα ότι 12.000 και πλέον άνθρωποι πρέπει να θανατώθηκαν στη Βόρεια Χίο. Αν τώρα λάβουμε υπόψη μας ότι:
1. το σύνολο σχεδόν των κατοίκων της Βόρειας Χίου και εκείνων που είχαν αποχωρήσει από την πόλη και την Κεντρική Χίο κατέφυγαν στα ΒΔ παράλια,
2. το σύνολο αυτών των ανθρώπων κάλυπτε χώρο από τη Βολισσό έως τον Άγιο Ισίδωρο της Παρπαριάς (απόσταση 12 και πλέον χιλιομέτρων),
3. όλοι αυτοί κατέληξαν στο έναντι των Ψαρών βορειοδυτικότερο ακρωτήριο της νήσου, δηλαδή το Μελανιάς, όπου οι Τούρκοι τους βρήκαν παγιδευμένους και αδύναμους να διαφύγουν,
4. γίνεται λόγος για "δεκάδες χιλιάδες άνδρες και γυναικόπαιδα που είχαν καταφύγει στο Μελανιάς, και για θανάτωση σε αυτό "αμέτρητου πλήθους, 
5. το αίμα έρρευσε ποταμηδόν, και κοκκίνησε όλη η παράκτιος θάλασσα σε μεγάλο βάθος,
τότε φαίνεται ότι ο αριθμός των θυμάτων του Μελανιούς υπήρξε συγκριτικά ο μεγαλύτερος έναντι των θυμάτων άλλων μεμονωμένων περιοχών της νήσου, και θα μπορούσε να υπολογιστεί στις 10.000.
42 000 Ψυχές ζητούν Ανάπαυση.....